Umduğum gibi

Umduğum gibi olmadı. Mezar taşıma yazılabilecek netlikte, son iki yılımı açıklayan bir cümle. Marstan gelen fotoğraflara baktığımda da aynı duyguyu hissediyorum. Bir çakallık yapıp umduğum gibi olmamasını umuyorum, yine aklım karışıyor.

Buraya bir şeyler yazmaya başlamadan önce başka bir yere bir şeyler yazmayı düşünmüştüm. Sonuçta istediğim yere istediğim şeyleri yazmıyor oluşum, bir yerde bir şeyler yazıyor olduğum gerçeğini değiştirmez. Bu oluşlar hakkında daha fazla yazılabilirdim ancak ontolojik bazı polemiklere girmek istemiyorum. 

Umarım 4000 yıl sonra konu bulmakta zorluk çeken genç bir sosyal bilimci yukarıdaki fotoğrafla ilgili bir araştırma yapmaya çalışır da 'ne yazmış ya bu değişik dur diğer yazdıklarına da bakayım' deyip, sonra o dönemin blog benzeri şeysi neyse oraya girip bir şeyler karalar umarım. Bakın sayın araştırmacı bu bir beddua değil. Baya bir temenni. Yani bunda ne kötülük var. Bu kadar acele etmeyin, yavaş yavaş yazarsınız. 

Beni yakından tanıyan arkadaşlarım tıpkı yukarıdaki gibi (ikinci kez yukarıdan bahsettiğimin farkındayım, kısa da olsa bir tarih bilinci yaratmaya çalışıyorum) konudan konuya geçtiğimi söyler. Halbuki şeyler arasında ilişki kurmak, cümleyi kuran kadar cümleyi anlamaya çalışanın da sorumluluğundadır. Değilse Ulysses asla Türkçeye çevrilmezdi. 

İnternet Mahir'in "Kiss me"sinin buralara kadar geleceğini kimse tahmin edemezdi değil mi. Neyse, Zizek'in -Z'lerin üstünde şapka var- de dediği gibi: "Tünelin ucunda görünen ışık, üzerine gelen trenin farı olabilir!"